Wielrenmetafoor

Er wordt vaak gesproken over de achtbaan van vruchtbaarheidsproblemen. Je stapt in de achtbaan en je hebt geen idee hoe de rit gaat verlopen. Je bent gespannen omdat je niet weet wat er komen gaat. Je gaat van beneden naar boven en eenmaal boven kun je zomaar weer naar beneden knallen. Er zitten flinke loopings in, je wordt heen en weer geschud en je leven staat zo nu en dan flink op zijn kop.

Allerlei emoties komen los. De ene keer gil je van enthousiasme en de andere keer juist van angst. Dan wil je dat die rit zo snel mogelijk afgelopen is. Een ding klopt niet aan de metafoor want bij een achtbaan kom je altijd weer terug bij het beginpunt. Dat wil je juist niet, want dan sta je alsnog zonder kind.

Nu ben ik tegenwoordig ook iets minder fan van achtbanen en werd ik de laatste keer in een pretpark nog hartelijk uitgelachen door mijn neefjes toen ik met een ongemakkelijk gezicht uit een attractie stapte. Waar ik wel fan van ben is wielrennen! Daarom een nieuwe metafoor.

Wielrennen is fijn (althans, dat vind ik). Je kunt genieten van de natuur en lekker je hoofd leegmaken. Daarnaast kun je keihard trappen om alle frustratie en boosheid uit je systeem te krijgen of fysiek pijn lijden zodat je even helemaal leeg bent en nergens anders aan kunt denken dan aan vooruitkomen.

Als ik bergop fiets, bedenk ik wel eens dat fietsen in de bergen veel overeenkomsten heeft met bergen in je leven bedwingen zoals vruchtbaarheidsproblemen of een vruchtbaarheidsbehandeling:

Als je bergop fietst dan ben je vooral bezig met vooruitkomen, met doortrappen, overeind blijven.

Soms denk je ‘pff, ik kan echt niet meer’, maar als je het volhoudt dan wordt het op den duur weer gemakkelijker.

Ik heb gelukkig mijn man als fietsmaatje die me tussendoor aanmoedigt.

Je weet vaak niet hoever je moet totdat je de top bereikt hebt.

Soms denk je dat je de top hebt bereikt, maar moet je nog een stuk verder om boven te komen.

Soms ben je boven en heb je een mooi uitzicht, soms ben je boven en valt het tegen.

De grootste overeenkomst is dat je vooruit moet, omdat je anders weer terug moet naar waar je al was. 

Zoals Albert Einstein zei: ‘La vie, c’est comme une bicyclette, il faut avancer pour ne pas perdre l’équilibre.’  

(‘Leven is als fietsen. Om je evenwicht te bewaren, moet je in beweging blijven’)