Vaderdag

Op de beamer staat met grote koeienletters ‘Vader-zoon event!’ Mooi gepland zo met Vaderdag denk ik. Ik zie voor me een vader met een zoon zitten en als ik verder rond kijk nog meer vaders met zoons of dochters. Ik denk aan mijn zwager die met zijn oudste zoon op stap is. Ik denk aan de glimlach van een opa die met zijn kleinkind op stap is.

En ik denk ook aan die man die ik op het kerkplein voor de dienst tegenkwam en zo graag vader had willen worden, maar het niet werd. Daarmee wordt hij ook geen opa zoals vrienden van hem wel. Ik denk aan mijn collega wiens vader net is overleden. Aan iemand wiens vader haar al jong in de steek heeft gelaten. Aan een vriendin die na jaren wachten op een kind haar eerste Vaderdag met haar man mag vieren en tegelijk de eerste Vaderdag zonder haar eigen vader meemaakt. Ik denk aan mijn eigen vader die ik inmiddels al meer dan drie jaar moet missen.

En ik denk aan God, de Vader. Wat je ook meemaakt, in de mooie en verdrietige dingen, Hij is er altijd. Voor die mannen met hun zonen en dochters, voor die opa’s die zo genieten, voor die man die zo graag vader had willen worden, voor mensen die verlaten zijn door hun vader of een slechte band met hem hebben, voor mensen die hun vader nooit gekend hebben, voor mensen die hun aardse vader moeten missen.

Voor alle mensen wil God een Vader zijn en dat kan troost geven als Vaderdag pijnlijk is. Tijdens de collecte vanochtend werd een lied gezongen speciaal voor Vaderdag en dat raakte.
Dit is het refrein (auteur: Rhodé Mossel):

Aan het goede adres, hier is waar je zijn moet.
Aan het goede adres.
Stel je vragen, je mag klagen.
Je mag praten en huilen en schreeuwen en bang zijn.
Voor de leeuwen in je leven. Je mag je je helemaal overgeven.

Je mag bellen, je verhaal vertellen.
Doe een brief in mijn brievenbus.
Het mag allemaal, het mag dus.
En de achterdeur is nooit op slot.
Ik ben je papa, je Vader je God.