Blog Mirjam: Hoop

Hoop is een interessant ding in ons traject. Aan de ene kant begin je hier niet aan als je geen hoop op een goede afloop hebt. Aan de andere kant kan hoop ook zoveel verdriet teweegbrengen wanneer je een tegenslag krijgt. En dus probeer je niet teveel te hopen, bang dat het op een teleurstelling uitloopt.

Deze week kreeg ik weer een pijnlijk voorbeeld van dat je nergens vanuit kunt gaan in dit traject. Er waren bij mij een heleboel eiblaasjes gegroeid n.a.v. de hormoonprikken. Op vrijdag was dat nog goed en was de arts tevreden, op zondag werd dat juist een zorg omdat ik misschien wel teveel blaasjes had en een te hoge hormoonspiegel. Opeens stond alles weer op losse schroeven. Waar ik eerst nog uitging van een punctie om de eiblaasjes eruit te halen, kon het nu zo maar gebeuren dat die helemaal niet door zou gaan! Met een vertraging én een nieuwe ronde hormoonprikken als gevolg. Weer een tegenslag dus, weer een verwerkmoment.

Gelukkig kreeg ik dinsdag te horen dat alles goed was en dat de punctie gepland staat voor woensdag. Opluchting aan de ene kant en enorme angst voor het onbekende aan de andere. En daarna? Dan komen er nog meer spannende momenten. Zijn de eicellen van goede kwaliteit, hoeveel zaadcellen worden er bij Bram aangetroffen, hoe gaat de bevruchting, zal de embryo zich nestelen na de terugplaatsing? En als dat allemaal al goed gaat, houdt de eventuele zwangerschap daarna dan ook stand? In al die momenten heb je helemaal geen erg wanneer het op de natuurlijke manier lukt en wij zijn genoodzaakt bij elk moment stil te staan. Genoeg stof tot nadenken dus en ook genoeg om moedeloos van te worden. En toch: hoop! Als ik bedenk dat we, wanneer alles goed gaat, eindelijk weer een echte kans hebben om in verwachting te raken, dan word ik daar helemaal stil van. Het zou toch zo mooi zijn als…

Ik merk dat mensen in onze omgeving hier ook veel mee bezig zijn en het misschien nog wel meer durven hopen dan wij. Het is echt bijzonder hoeveel appjes, kaarten, bossen bloemen en andere lieve gebaren we de laatste tijd elke keer weer mogen ontvangen. Mensen zijn onder de indruk van ons verhaal, terwijl het voor ons toch gewoon vanzelfsprekend is om het met anderen te delen. En we krijgen er ook zoveel voor terug. Want daar waar wij soms niet durven te hopen, doen anderen het voor ons. Ik had een tijdje geleden twee vriendinnen nodig om me erop te wijzen dat áls alles goed ging, ik dan nog in 2019 zwanger zou kunnen zijn! Voor die tijd had ik daar helemaal niet bij stil gestaan.

Wat er allemaal nog gaat komen, welke onbekende uitdagingen ik nog moet overwinnen, ik weet me gedragen door de kracht en de hoop van anderen. En hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik onze trouwtekst als een soort profetie ga ervaren: ‘Wat moeten wij hier verder over zeggen? Als God voor ons is, wie kan dan tegen ons zijn?’  (Romeinen 8:31)

Maar wie hoopt op de HEER krijgt nieuwe kracht:

hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar,

hij loopt, maar wordt niet moe,

hij rent, maar raakt niet uitgeput.

Jesaja 40:31