Delen in de kerk

Het is best lastig om aandacht te geven aan het thema kinderwens in de kerk. Om hierbij te helpen, heb ik een aantal dingen geschreven die gedeeld kunnen worden in kerken.

Hier een artikel dat ik schreef voor een kerkblad. Deze mag overgenomen worden als erbij wordt vermeld dat het artikel in het Kerkblad van het Noorden heeft gestaan.

Vader- en moederdag zijn dagen waarop er in het bijzonder ook aandacht gegeven kan worden aan mensen zonder kinderen. Een blog over Vaderdag vind je hier

In diverse kerken worden op Moederdag bloemen uitgedeeld aan alle vrouwen. Hiervoor schreef ik een stukje dat voorgelezen kan worden in de samenkomst.
Deze mag natuurlijk gebruikt worden, maar wel graag onder vermelding van mijn naam en natuurlijk met verwijzing naar mijn boek. Het boek is niet overal meer te koop, maar nog wel te bestellen via mijn social media accounts Instagram Facebook  of per mail: rolienke@onvervuldekinderwens.com 

Zie je haar?

Moederdag, een dag om alle moeders in het zonnetje te zetten.
Nu mag ik één van die moeders zijn, maar daar heb ik jarenlang op moeten wachten en ik ben nog elke dag verwonderd en God dankbaar dat ik moeder mag zijn.
Moederdag was in die jaren voor mij een moeilijke dag en in die jaren voelde ik me juist in de kerk vaak eenzaam en onbegrepen. Het voelde soms alsof ik er niet bij hoorde. Ik weet dat veel mensen met een onvervulde kinderwens zich zo voelen in de kerk. Dat is waarom ik in de kerk ook aandacht wil vragen voor dit onzichtbare verdriet. Want dat maakt het zo lastig om er aandacht aan te geven in de kerk, je ziet het verdriet niet.
Juist ook op een dag als deze, Moederdag is het belangrijk om ook aandacht te hebben voor het stille verdriet. Om het verdriet zichtbaar te maken. Daarom heb ik het volgende hierover geschreven.

Zie je haar?

Zie je haar? Ze heeft net te horen gekregen dat kinderen krijgen voor haar niet vanzelfsprekend is. Van jongsaf aan wilde ze al moeder worden en nu bestaat er ineens een kans dat dit niet gaat gebeuren. Of in ieder geval heel moeilijk gaat worden. Ze voelt zich mislukt als vrouw. Waarom kan zij iets niet wat zo normaal lijkt te zijn voor anderen?

Zie je haar, bij de doopdienst? Een brok in haar keel, haar tranen probeert ze tegen te houden, maar biggelen toch langzaam over haar wangen naar beneden. Wat zou zij graag een kind van God willen opvoeden.

Zie je haar? Ze heeft net weer een mislukte vruchtbaarheidsbehandeling achter de rug. Ze is zo teleurgesteld in God, ze dacht echt dat Hij zei dat het dit keer goed zou gaan. Ze is intens verdrietig en weet niet meer zo goed wat ze met God moet.

Zie je haar? Ze staat niet bij het schoolplein. Ze zou dat zo graag willen, meepraten met andere moeders. Maar ze wacht al jarenlang vergeefs op kinderen. De dokters weten niet waarom ze maar niet zwanger wordt. Ze heeft het gevoel alsof ze er niet bij hoort, zij kan niet meepraten.

Zie je haar? Ze heeft net een miskraam gehad. Het was nog heel pril, maar voor haar al reëel. Haar droom voor een kindje kwam eindelijk uit, maar spatte na een paar weken uit elkaar. Geen kindje meer om naar uit te kijken. Waarom staat God dit toe?

Zie je haar? Zij koos samen met haar man niet voor medische hulp. Nu zeggen mensen in haar omgeving dat het hun eigen schuld is dat ze kinderloos blijven.

Zie je haar? Zij krijgt definitief geen kinderen. Ze heeft de laatste jaren alles opzij gezet om met medische hulp zwanger te worden, allemaal voor niets. Ze is in diepe rouw. Wat moet ze nu met haar leven? Pleegzorg, adoptie, geen kinderen in haar leven? Ze weet het even niet meer.

Zie je haar? Ze is moeder van één kind, maar wilde zo graag een groot gezin. Anderen zeggen dat ze niet moet zeuren, want ze heeft er toch al één? Mag haar verdriet er dan niet zijn?

Zie je haar? Zij mag moeder zijn voor andere kinderen, maar heel diep van binnen had ze ook zo graag een eigen kindje, een kindje van hun samen willen hebben.

Zie je haar? Zij is al wat ouder en kreeg nooit kinderen. Haar vriendinnen worden oma en passen op de kleinkinderen. Elke keer weer foto’s van die trotse oma’s. En zij? Wie zorgt er straks voor haar op haar oude dag?

Zie je haar? Zij verloor een kind. Een kind dat ze zo mist, elke dag.

Zie je haar? Zij is alleen. Ze wilde graag een partner en samen een gezin vormen, maar het leven liep anders.

Zie je haar? Zij verloor haar moeder en mist haar zo. Ze zou zó graag nog even wat aan haar willen vragen.

Zie je haar? Zij woont niet bij haar moeder, want haar moeder kan niet voor haar zorgen. Soms snapt ze er helemaal niets van en is ze zo boos en verdrietig.

Zie je haar? De moeder die niet zelf voor haar kind kan zorgen. De moeder die geen contact meer heeft met haar kind. De moeder wiens kind heel ziek is. De moeder die zich voortdurend zorgen maakt. De moeder die verdriet heeft omdat haar kind niet meer in God gelooft. De moeder die…

Zie je haar?

Zien we elkaar?

Kijk om je heen en zie de ander. Kijk naar elkaar zoals God naar ons kijkt. Sta naast elkaar als het moeilijk is, zoals Jezus naast ons staat. Luister naar elkaar en bid voor en bid met elkaar. Je hoeft geen oplossingen te geven, alleen luisteren, er zijn, is genoeg. Het verdriet en alle geloofsvragen delen met anderen helpt al zoveel.

En dan voor al die vrouwen. Als Moederdag voor jou een moeilijke dag is, weet dan dat je gezien wordt. Door mensen én door God. God ziet jouw tranen en vangt ze op. Hij gebruikt jouw tranen om jou te laten bloeien en groeien in Zijn genade en liefde.
Met of zonder kinderen, jij mag groeien en bloeien op jouw plek. Zodat je tot zegen kunt zijn voor anderen.

Daarom krijgt elke vrouw vandaag een bloem. Want elke vrouw verdient een cadeau op Moederdag.