Een onvervulde kinderwens

Een nieuw jaar, een nieuw begin. Voor ons zeker: na bijna een jaar ‘proberen’ en ongeveer een half jaar ziekenhuis gaan we nu (hopelijk) bijna de eerste terugplaatsing krijgen. Er liggen 13 embyro’s op ons te wachten in het ziekenhuis, een mooi getal waar wij zelf nog steeds van onder de indruk zijn. Eindelijk een echte kans! Vanaf het begin van ons traject zijn we open geweest over wat we meemaken. We vinden het niet erg als anderen ons vragen hoe het ermee gaat en waar we staan. Wanneer we ons verhaal doen, dan roept dat eigenlijk steevast vragen op voor anderen. Zo ook toen we het nieuws over de…

Hoop is een interessant ding in ons traject. Aan de ene kant begin je hier niet aan als je geen hoop op een goede afloop hebt. Aan de andere kant kan hoop ook zoveel verdriet teweegbrengen wanneer je een tegenslag krijgt. En dus probeer je niet teveel te hopen, bang dat het op een teleurstelling uitloopt. Deze week kreeg ik weer een pijnlijk voorbeeld van dat je nergens vanuit kunt gaan in dit traject. Er waren bij mij een heleboel eiblaasjes gegroeid n.a.v. de hormoonprikken. Op vrijdag was dat nog goed en was de arts tevreden, op zondag werd dat juist een zorg omdat ik misschien wel teveel blaasjes had…

Het is de Europese week van de vruchtbaarheid. Een belangrijk doel is het taboe op vruchtbaarheidsproblemen te doorbreken. Wat betekent het woord taboe eigenlijk? De Van Dale omschrijft het als ‘verboden erover te spreken of als woord te gebruiken. Iets dat niet gedaan of gezegd mag worden’. Het zou toch bizar zijn als het echt verboden zou zijn om over een onvervulde kinderwens te praten! Het is zo’n essentieel thema dat je hele leven raakt en juist erover praten kan je helpen. Hoe doorbreken we dat taboe? Nogal een open deur, maar door er dus wél over te praten of te schrijven. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, want het…

Loslaten ‘De uitslag is niet goed’. Een uitspraak van de huisarts die ons leven even stil leek te zetten: opeens waren wij ook ‘van die mensen’ die geen kinderen konden krijgen. De eerste weken daarna waren eigenlijk een soort waas waarin ik een spoedcursus loslaten kreeg. Niet één van mijn sterkste kanten, ik houd het liefst alles zelf in de hand. Maar helaas, in dit traject wordt niets je gegarandeerd en kun je elke keer weer een nieuwe versie van slecht nieuws krijgen. Wij waren bijna een jaar aan het proberen een kindje te krijgen en veel mensen om ons heen wisten dat van ons. Er waren ook al een…

Op de beamer staat met grote koeienletters ‘Vader-zoon event!’ Mooi gepland zo met Vaderdag denk ik. Ik zie voor me een vader met een zoon zitten en als ik verder rond kijk nog meer vaders met zoons of dochters. Ik denk aan mijn zwager die met zijn oudste zoon op stap is. Ik denk aan de glimlach van een opa die met zijn kleinkind op stap is. En ik denk ook aan die man die ik op het kerkplein voor de dienst tegenkwam en zo graag vader had willen worden, maar het niet werd. Daarmee wordt hij ook geen opa zoals vrienden van hem wel. Ik denk aan mijn collega…

Alle reclames en aanbiedingen voor Moederdag vliegen je om de oren. In winkels, in folders, in de inbox van je mail, op social media… Natuurlijk weet je dat dit allemaal om commercie draait, om producten te verkopen. Net zoals met Valentijnsdag, Pasen of welke feestdag dan ook het geval is. Neemt niet weg dat het – naast dat het irritant is – elke keer weer een confrontatie is voor jou en al die vrouwen die graag moeder (hadden) willen worden. En ook voor mensen die hun moeder missen of andersom moeders die kun kind missen. Weken van te voren begint het al. Elke folder die je doorbladert, elke winkel die…